Arcadi Volodos

‘Gekmakend goed.’ NRC Handelsblad kon nu eenmaal zijn enorm enthousiasme niet anders uitdrukken dan zó. En Trouw schreef: ‘[Zijn] spel is op alle punten superieur.’ Beide hebben het over Arcadi Volodos. Een fenomeen. Sinds zijn debuut in 1996 in New York, trad hij op met ’s werelds meest vooraanstaande orkesten en dirigenten. Maar Volodos is ook een meester van het solorecital. Helemaal in zijn eentje, daar op het grote podium, met de gitzwarte vleugel en sfeerrijk uitgelicht. Hij komt nu zowaar met iets wat nieuw voor hem is: de grootmeester van de verfijning speelt Frédéric Chopin. 

Dat is wel opmerkelijk natuurlijk: drie decennia lang een fantastische carrière hebben en dan nu pas met Chopin komen! Chopin is toch de pianocomponist bij uitstek? Chopin ís toch de piano? Maar pas na een trits cd’s die begon met Volodos plays Liszt en in 2019 voorlopig werd afgesloten met Volodos plays Schubert (Edison Classical Award, categorie Solo instrumental) is daar nu Chopin. Zijn kortere stukken. De dromerige, avondschemerrijke nocturnes, met wie we Chopin misschien wel in de eerste plaats associëren. De iets hoekiger, geestiger en dansante mazurka’s, direct geïnspireerd door zijn vaderland Polen. En meer. Dat wordt wat. Speelt hij weer ‘wie ein neuer Horowitz’? (Ruhr Nachrichten).  

Programma

Chopin o.a. selectie Nocturnes, Mazurka’s