12x popsongs met een klassiek randje

Elvis Presley – Can’t Help Falling in Love  

De wereldberoemde ballad Can’t Help Falling in Love lijkt misschien een puur Amerikaanse liefdesklassieker, maar niets is minder waar. De melodie vindt zijn oorsprong namelijk al in 1784. Toen schreef componist Jean-Paul-Égide Martini het lied Plaisier d’amour. Dit melancholische werk, waarin de vreugde van de liefde wordt afgezet tegen het pijnlijke besef dat deze vaak kortstondig is, werd door de eeuwen heen al talloze keren gezongen en bewerkt; zo ook door de onbetwiste King of Rock-’n-roll.

The Beatles – Because

John Lennon heeft zich voor dit nummer uit 1969 laten inspireren door de beroemde Mondscheinsonate van Beethoven. Het verhaal gaat dat zijn vrouw, Yoko Ono, het stuk thuis op de piano speelde, waarop Lennon haar vroeg de akkoorden achterstevoren te spelen. Dat eenvoudige experiment vormde de basis van wat uiteindelijk het nummer Because werd.  

Walter Murphy – A Fifth of Beethoven

Letterlijker kun je het haast niet krijgen: zelfs de naam verwijst direct naar het klassieke werk waar het op gebaseerd is. Walter Murphy zette in 1976 de muziekwereld op z’n kop met A Fifth of Beethoven. Het iconische openingsmotief van Beethovens Vijfde Symfonie kreeg in zijn handen een swingende discobeat. Waar Beethovens compositie dramatiek en strijd liet horen, hoorde je in Murphy’s versie pure seventies-glamour. Het nummer belandde bovenaan de Amerikaanse hitlijsten!

De hieronder getoonde versie van Beethovens Vijfde Symfonie is van het Gewandhausorchester, opgenomen in 1999. Het orkest staat op 13 november 2025 in Muziekgebouw Eindhoven, onder leiding van chefdirigent Andris Nelsons.

Procol Harum – A Whiter Shade of Pale

Zanger Gary Brooker heeft er nooit een geheim van gemaakt dat de melodie van A Whiter Shade of Pale geïnspireerd is op Johann Sebastian Bachs beroemde Air. Overigens niet per se op het oorspronkelijke barokstuk uit de achttiende eeuw, maar op het arrangement van de Duitse violist August Wilhelmj uit 1871. Hij speelde Air een paar noten lager – vandaar het bekende Air on the G String -, waardoor het stuk zijn melancholische klank kreeg die in de twintigste eeuw leidde tot een van de grootste popsongs van de jaren zestig.

Billie Eilish – Goldwing

Het is niet per se een bekend nummer van Billie Eilish, maar het start met een één-op-één-versie van Gustav Holsts Hymn to Vena. Zowel de muziek als de tekst komen exact overeen: “He hath come to the bosom of his beloved. Smiling on him. She beareth him to highest heav’n. With yearning heart, on thee we gaze. O gold-wing’d messenger of mighty gods.” Zelfs de titel van Eilish’ versie zit in de hymne van Holst!

Robbie Williams – Party Like a Russian

Robbie Williams liet met Party Like a Russian zien hoe goed klassiek en pop samen kunnen gaan. De basis van het nummer is namelijk het dramatische Dance of the Knights uit Prokofjevs ballet Romeo en Julia. De zware, dreunende melodie gaf Williams precies de grandeur die hij zocht. Met een knipoog maakte hij er een uitbundig popanthem van, waarmee het klassieke werk niet alleen het ballet maar ook de dansvloer bereikte.

Coolio – C U When You Get There

Coolio gaf in 1997 een verrassende klassieke draai aan zijn hit C U When You Get There. Het refrein en de herkenbare begeleiding zijn namelijk gebaseerd op Canon in D van de barokcomponist Johann Pachelbel, een van de meest gespeelde en geliefde werken uit de klassieke muziek. Door de kenmerkende akkoorden van Pachelbel te combineren met rap en R&B, ontstond een nummer dat tegelijk modern en tijdloos klonk. Zo bewees Coolio dat ook een 17e-eeuwse compositie moeiteloos een nieuw leven kon krijgen in de hiphopcultuur van de jaren negentig.  

Maroon 5 – Memories

En we blijven voor het volgende nummer bij Canon in D van Pachelbel. Niet geheel onterecht overigens, want het nummer vormde een dankbare bron van inspiratie voor een groot aantal artiesten. Zo ook Maroon 5, dat het stuk weer geheel anders interpreteerde dan Coolio. De band veranderde het klassieke werk in een eigentijdse popballad over gemis en mooie herinneringen, dit terwijl het origineel van Pachelbel vooral rustig en plechtig klonk.

Eric Carmen – All By Myself

Eric Carmen scoorde in 1975 een grote hit met All By Myself, maar de melodie was niet helemaal van eigen hand. Het iconische refrein is namelijk rechtstreeks gebaseerd op het tweede pianoconcert van Sergej Rachmaninov, een van de meest geliefde werken uit de romantische muziek. Carmen nam de meeslepende harmonieën van Rachmaninov en vertaalde die naar een popballad over eenzaamheid en verlangen. Het leverde hem een klassieker op die later door talloze artiesten werd gecoverd, van Celine Dion tot Frank Sinatra.

In onderstaande video wordt Rachmaninovs Tweede Pianoconcert uitgevoerd door Yuja Wang. Zij staat op zondag 2 november 2025 samen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest in Muziekgebouw Eindhoven. 

Billy Joel – This Night

Billy Joel liet zijn liefde voor klassieke muziek horen met het nummer This Night. Het refrein is namelijk rechtstreeks gebouwd op het tweede deel van Beethovens Sonate Pathétique. Joel zette de melodie van de sonate om in een soulvolle popballad, compleet met doo-wop-achtige zanglijnen. Hij maakte er geen geheim van waar de inspiratie vandaan kwam; Beethoven staat zelfs vermeld als co-auteur in de credits.

Op zaterdag 25 oktober wordt Beethovens Sonate Pathétique gespeeld door meesterpianist Ivo Pogorelich.

The White Stripes – Seven Nation Army

Het is misschien wel een van de meest herkenbare basriffs van de afgelopen decennia: die uit Seven Nation Army van The White Stripes. Maar wist je ook dat deze riff veel gelijkenissen vertoont met de Vijfde symfonie van Anton Bruckner? Frontman Jack White leerde het werk kennen toen hij klassieke muziek studeerde en was vastberaden de iconische basriff die hij hierop baseerde te bewaren voor het geval hij ooit gevraagd zou worden om de titelsong voor James Bond te schrijven. Toen hij inzag dat die kans wel erg klein was, besloot hij het nummer tóch al uit te brengen.

Barry Manilow – Could it be magic

Barry Manilow transformeerde het melancholische klassieke meesterwerk Prélude in C mineur, Opus 28 nr. 20 van componist Frédéric Chopin tot een groots opgebouwde popballad. Zo vormde de pianoprelude bijna anderhalve eeuw later de basis voor een wereldwijde hit.

De hieronder getoonde versie van Chopins Prélude in C mineur is van het Seong-Jin Cho. Hij staat op donderdag 13 november in Muziekgebouw Eindhoven, samen met het Gewandhausorchester.